Yabancı Şehirleri Hiç Sevmedim

Yabancı şehirleri hiç sevmedim eskiden de şimdi de...

“Yedisinde neyse yetmişinde de öyle" demiş bilenler, haklı çıktılar yine. Bir şey boğazımı sıkıyor sanki.  Bildiğim yere, şehrime, evime dönmek istiyorum bir an önce.

Yabancı şehirleri hiç sevmedim eskiden de. Oysa bu şehirde bulunup yaşamıştım ben. Üstelik tanıdıklarım da var bir kaç yerinde. “Nedir canını sıkan?" diye soruyorum kendime. Mantıklı bir cevap arıyorum içimde. Ama nafile...

Yabancı şehirleri sevmedim eskiden de. Oysa bir zamanlar bir sevdiğim vardı şu bulunduğum yerde. Çocukça, saf hayaller kurardım kendi kendime. Saatlerce bakardım, vakit nasıl geçer anlamazdım o vesikalık fotoğraf ile. Onun vardı da anlamazlıktan da gelirdi belki de. Kim bilir? Hiç sormadım ki kendisine. Korktum, çekindim söylemeye. Çünkü hazır değildim onu kaybetmeye.

Yabancı şehirleri hiç sevmedim eskiden de. Büyüdük ve hayatın gerçekleri ile tanıştık büyüdükçe. Sonra... Sonra olmadı işte. O başkası ile gitti başka bir yöne. Ben başka bir yöne.

Yabancı şehirleri hiç sevmedim eskiden de. Şimdi tekrar buradayım, aynı yerde. Ama yabancı gibiyim hala nedense. Oysa aynı cadde, değişmemiş şuradaki dükkanın perdesi bile. Ya şu pasaj değil miydi tartışmıştık sanırım girişinde. Öyle miydi? Ne çok zaman geçmiş be… Zaman gibi bizde kalmışız geçmişte.

Yabancı şehirleri hiç sevmedim eskiden de. Peki, nasıl yaşayabiliyor insanlar dilini bilmedikleri, daha önce hiç yaşamadıkları şehirlerde, ülkelerde? Nasıl dayanıyorlar? Ne yapıp da vakit geçiriyorlar bu süreçte?

Yabancı şehirleri hiç sevmedim eskiden de.

Çok şükür yolculuk var bu gün geriye.

İzmir’e...

Yaşadığım, sevdiğim ve alıştığım şehre...

Yabancı Şehirleri Hiç Sevmedim