Çocuklar her gün aktif olmalıdırlar. Fiziksel etkinlik, büyümeyi uyarmakta ve gelişmiş bir fiziksel,
ruhsal sağlık kazandırmaktadır. Araştırmalarda, çocukların fiziksel etkinliğe katılımının çok önemli
olduğu söylenilmektedir. Sağlık ve spor ile ilgili araştırmalar; etkinlik düzeyi yüksek çocukların ileriki
yaşlarda yüksek kan basıncı, şeker hastalığı, kanser, aşırı kilo ve kalp- damar hastalıklarından çok
daha az etkilenebileceğini göstermektedir.
Fiziksel aktivitede bulunmak da aynı zamanda stresi azalttığı bilinmektedir. Bazı çocuklar okul, aile
vb. demografik özelliklerden, çeşitli rekabet ve baskıdan dolayı neredeyse yetişkinler kadar kaygı
duymaktadır. Eğitimde sürekli değişen sınav sistemleri, rekabet, karşılaştırma, başkalarını geçme
arzusu çocukların stres seviyesini yükseltmektedir. Bazen ebeveynlerde, rekabetin seviyesi ve dozu
çocuklardan daha yüksek görülmektedir. Gündüz Vassaf’ın söylediği, “Batı modelinde, birey
modelinde evlatlarını, ‘Sen lider olacaksın, sınıf birincisi olacaksın. Her şeye muktedirim, her şeyi
yaparım, köşeyi dönerim’ rüyasıyla yetişen modelin sonucunda şımartılmış bireylerin ortaya çıktığını
ifade eder. ‘Benci’ birey modelinde organizasyon sistemi çökmektedir.
Spor etkinliğinde bulunan çocuk kaygı ve stresini kontrol edebilir. Orta düzeyde bir fiziksel
etkinliğinin bile çocuğun aritmetik, okuma, anımsama, görsel hafıza vb. yeteneklerini güçlendirdiği
görülmektedir. Sporun içerisinde yer alan çocuk, hem psikolojik hem de toplumsal gelişimine katkıda
bulunmaktadır. Illnois Üniversitesi’nden Spor Psikoloğu Dr. Glyn Roberts, spor, çocuğun kendisine
saygı ve öz değer konusun da ki gelişimini etkilemektedir. Sporun çocuklar için önemli bir öğrenme
ortamı oluşturduğunu vurgulamaktadır. Ayrıca Roberts’e göre spor, arkadaşlık duygusu ve
arkadaşlarının konumunu kabul etmeyi oluşturulmakta ve geliştirmektedir. Sporda başarılı olan
çocuklar yaşıtları tarafınca çok daha kolayca kabul edilmektedir. Özellikle küçük erkek çocuklar
kendilerini arkadaşlarıyla karşılaştırmak için spor ve oyunları kullanmaktadır. Çocukluğumuzda,
mahallede veya okulda oyun içerisinde daha zayıf olanlar maçı hep kenarda izlerdi. Meydan işlerini
yaparak, kendisine şans verilmesini sabırsızlıkla beklerdi. Mahalleye yeni gelen çocuk, İyi futbol
oynuyorsa eğer arkadaş çevresine hemen kabul edilirdi. Başarılı olanların takım kaptanı ve lider olma
olasılıkları yüksekti.
Okul öncesi yaş ( 4 ile 7. yaşlar) hızlı motor gelişiminin olduğu dönemlerdir. Bu dönemde çocuk temel
hareketleri kullanabilme yetisine sahiptir. Yürüyebilir, tırmanabilir, sıçrayabilir. Hareket biçimleri
daha sonraki gelişimde büyük oranda geliştirilebilir. Çocuk topları tutmayı, hedef vurmayı, yakalama,
tutma, itme, nesneleri havaya atma ve çekme gibi hareketleri öğrenir. Spora başlangıç için ilk önce
hareket eğitimi ve jimnastik önerilir, daha sonra çocuğun 9-12 yaş becerilerine ve ilgisine göre branş
seçilebilir. Erken okul döneminde; 8-13 yaş arası benzer hareket biçimlerinin geliştiği, yeni
hareketlerin buz pateni, bisiklet, kayak ve çeşitli oyunların, başkalarının yardımı olmadan öğrenilmesi
gelişimin bu evresinde olmaktadır. X ve Y kuşaklarda yetişenlerin, çocukluk döneminde sokaklarda
oynadığı oyunlar (sek sek, yakalanbaç, ip atlama) ayak hareketleri, koordinasyon beceri gelişimlerinde
doğrudan etkilidir. Apartman ve AVM kültürüyle yetişen çocukların yetişme tarzları farklı olduğundan
dolayı davranış biçimleri, alışkanlıkları ve oyunları da doğal olarak farklıdır. Olağanüstü dönemlerden
geçtiğimiz şu zamanlarda üniversitelerde online, ilk, ortaokul ve liselerde ise TV kanalları ile öğretim
hayatında çok farklı deneyim ve tecrübeler yaşıyoruz. Çocukların da evde hareketsiz kalmamaları için
egzersiz yapmaları motivasyonlarını artırabilir.
Aydın, çağdaş güzel bir gelecek umuduyla 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı şimdiden
kutlarım. Gelecek güzel günlere… Sevgiyle...
