Küçük Dağları Ben Yarattım'cılar

İnsanlar çok bilen ve hatta asla hata yapmayan kişileri sevmezler, kendilerinden uzak dursun da nerede olursalar olsun isterler. Çok bilen insanlar, birçok şeye muhalif ancak hiçbir şey bilmeyen insanlardır. Bu tarz insanlar bana göre şaka olması gereken ama maalesef gerçekten var olan bir canlı türüdür. En ufak bir kelimede ya da dalgınlıkla unutup söylediğin dil sürçmelerinde bile seni ordinaryüs profesör edasında düzeltirler. Anlatılan ufak hikâyelerde bile hemen araya “kendince önemli” birkaç kelimeyi serpiştiriverir. Bazı zamanlar tak edip uyardığınızda ise, ‘ne var ki? İyilik yapıyorum bir teşekkürü hakettim’, diyen yüzsüzü bile vardır.
Kısaca söyleyecek olursak artık günümüzde birçok insanda görülen hatta sürekli artan bu durum bir nevi hastalıktır, tıp dilinde Narsistik – kişilik bozukluğu olarak isimlendirilmektedir. Kendilerine olan özgüvenleri müthiş seviyede, küçük dağları ben yarattım edasında, her şeyi ben bilirim, hep ben haklıyım hali içinde olan kişilerin genel adıdır narsistik. Çevremizde gördüğümüz tüm ilgi kendi üzerinde olsun isteyen, hep mükemmel olduklarını, herkesten üstün olduklarını, sosyal hayatlarında ve çalışma yaşamlarında tek olduklarını düşünürler. Başkasının hakkına ve düşüncelerine saygılı davranmazlar. Bencildirler ve her zaman önde olmayı isterler. Para, sevgi, güç gibi diğer niteliklerinde kendilerinde olmasını isterler ve her şeye güçlerinin yetebileceğine kendileri çoktan ikna olmuştur. Çevrelerindeki diğer tüm kişilerin zayıf olduğunu düşünür, saygı ve büyük, küçük kişi kavramından uzak davranış sergilerler. Bu kişiler doyumsuzdur, her gün başka hayaller peşinde koşarlar. Dünyada sadece kendisi vardır ve diğer insanları görmezden gelirler. Bu kişiler hedeflerine ulaşıncaya kadar diğer herkesi kullanırlar, yapılarında fedakârlık, yardım etme gibi bir özellik bulunmaz. Sahip olduğu meziyetleri, tek onlarda varmış gibi abartırlar ve her ortamda dile getirmekten çekinmezler. Sadece kendini düşünürler, sosyal hayatında ve aile içinde de bu davranış hâkimdir. Bu davranışlarının altında yatan kişinin kendine olan güveninin azlığıdır. Dışarıya karşı kendine güvenen edasında davransa da, kişinin iç dünyası tam tersidir. Bu tarz kişiler çevrelerinden yeterli övgü, ilgi alamazlarsa psikolojik olarak daha da kötüye gideceklerinden narsistik belirtilerini daha fazla şekilde yaşamaya başlar ve bencillik duygusu her geçen gün daha da artar. Kişinin bunu kabullenmesi zor olsa da artık tedavi süreci kaçınılmaz olur.
Bu konuyu kapatmadan önce İvan Pavlov’un bir sözü ile sizlere veda edeyim. “Asla her şeyi bildiğini sanma. Gerçekten çok bilgili olsan da, kendi kendine ‘ben cahilim’ diyebilecek cesaretin daima olmalı.”
Sağlıcakla…

Küçük Dağları Ben Yarattım'cılar