Acıya alışmak

Gazze’ye insafsızca ve adil olmayan bir güçle saldırılar devam ediyor. Vicdandan yoksun, merhamet duyguları körelmiş güçler orada sanki sadece çocuklarla savaşıyor.

***

Saldırılarda yaralanarak hastanelere götürülen çocukları görüyoruz televizyonlardaki haberlerde. Çocuklar ağlamıyor. Yani aldığı yaranın verdiği acıdan ağlamıyor. Sanki acıya alışmışlar. Gülüp, oynayıp eğlenmeleri gereken çocuklar ağır travma yaşıyor. Bu çocuklar aldıkları ağır yaralara rağmen acıya aldırmıyor. Sessiz sedasız, bir sağlık görevlisinin gelip yaralarını tedavi etmelerini bekliyorlar.

***

Acıya alışmak sözü işte tam da burada geçerli. Acıya alışmak mümkün mü? Acıya dayanmak, alışmak nasıl mümkün olsun. Küçük yaştaki çocuklar bir aşı yapılmak için sağlık kuruluşuna giderken bile korkuyor. Bir iğne yaptıracaklar diye kıyameti koparıyorlar. Ancak Gazze’de öyle değil işte. Çocuklar, yetişkin bir insan gibi davranıyor. Bakışlarında, duruşlarında acının belirtisi bile yok. Acılarını hafifletmek için yapılan enjeksiyon da acıtmıyor onları.

***

Çocukların büyük bölümü korkmadıklarını söylüyor kameralara. Kendilerinden eminler.  Olgun yaştaki bir insan gibi sözler sarf ediyorlar. Nasıl bir tahammüldür bu. Acılara katlanarak, maneviyat yüklü sözler sarf eden bu çocuklar, Allah’a olan inançları ile de taktir görüyorlar. Ancak kimse onlar için bir şey yapamıyor. Yani çocuklar her gün acı çekiyor, her gün ölüyorlar.

***

Türkiye’deki yardım kuruluşları Refah Kapısı’ndan Gazze’ye yardımları ulaştırmayı sürdürüyor. Türkiye’nin bu çabasına ulaşabilecek başka ülke yok. Yanı başlarında bulunan, batılı güçlerin sözünden çıkamayan ülkeler Türkiye kadar çaba gösterebilse, Gazze bir nebze olsun nefes alabilecek. Ancak Türkiye dışında hiçbir ülke çocuklara nefes olamıyor.

***

Son söz ; Merhamet etmeyene merhamet edilmez. Bu bir Hadis-i Şerif. Bunun bir hesabı mutlaka ki olacaktır. Can almak, savunmasız çocuklara kıymanın hesabı sorulur elbette.

Acıya alışmak