Sayfa Yükleniyor...
Coşkunun böylesi…
23 Nisan, Türk milletinin iradesini temsil eden Birinci Büyük Millet Meclisi’nin açıldığı ve Türk halkının egemenliğini ilân ettiği tarihtir. Coşkusu ve mutluluğu her daim içimizde olan bayramlarımızdan…
Nasılda coşkuyla kutlandı 23 Nisan. Virüs illeti ile geçen uzun bir dönem sonrası normalleşmenin de ötesinde ilerlediğimiz bugünlerde coşku patlaması yaşadık. 23 Nisan’ı, 19 Mayıs’ı, 30 Ağustos’u zaten coşkuyla, tek yürek olarak kutlardık. Bu sefer özlemiş olmanın da verdiği coşkuyla herkes meydanlarda, tören alanlarındaydı.
7 den 70 e her yaştan herkes kutladı bayramımızı. Kadını erkeği, yaşlısı genci, çocuğu herkes hep bir ağızdan haykırdı 23 Nisan coşkusunu. Teşekkür etti Ata’sına. Özlemini dile getirdi. Ne mutlu ki böyle bir lidere sahibiz. Böyle bir liderin, Mustafa Kemal Atatürk’ün çocuklarıyız.
Belediyeler alanları doldurdu. Festival havasında kutlandı. Çocuklar birçok etkinlikle buluştu. Havanın çok sıcak olması bile engellemedi kutlamaları. Yaşasın 23 Nisan. Çok teşekkür ederim ATAM sana. Minnettarız. Ne mutlu ki çocuklara bayram edecek sevgiye sahip bir Atamız var. Ne mutlu ki böyle bayramlarımız var.
Sahnelere de yansıdı.
23 Nisan nedeniyle düzenlenen festivallerde tiyatrodan dansa, konserlerden sergilere her yerde Atatürk her yerde 23 Nisan vardı İzmir de. Tiyatro oyunlarında anlatılanlarla bir kez daha hissettiler bayramın coşkusunu çocuklar. Müziklerin her notasında Atam anlatıldı. Duygusu yansıdı her ezgide 23 Nisan’ın. Sergilerde Atam vardı. 23 Nisan vardı.
Unutulmaz bir andı benim için
Çiğli de kutlamaların yapıldığı alanda dev Türk bayrakları, dev Atatürk fotoğrafları vardı. Kutlamaların başlamasının hemen ardından sahne arkasında şahit olduğum bir sohbet hem duygulandırdı. Hem de işte bu dedirtti.
Bir baba oğul sohbet ediyorlardı. Çocuk babasına, “Baba bak bak bizimkine nasıl coşkulu” dedi. Baba ilk önce anlamadı. Etrafına bakındı. Tanıdık bir yüz aradı. Kimseyi göremeyince, “Bizim ki kim oğlum” dedi.
Çocuk dev Atatürk fotoğrafını gösterip “İşte baba kim olacak Atatürk. Bizim değil mi Atamız?” dedi. Baba gurur dolu gözlerle ve gülümseyen bir yüzle “Evet oğlum bizim. Bizim Atamız. Babamız” dedi.
Birlikte gülümsedikten sonra baba, “Neden coştu Atamız” diye sordu. Çocuk çokbilmiş haliyle “Neden olacak baba, meclisi kurdu ya neşesi yerinde. Onun sayesinde bizimde neşemiz yerinde. Çocukları seven bir babamız var” dedi.
Adam oğluna sarıldı ve uzaklaştılar…