Sayfa Yükleniyor...
Konumuz; sokak hayvanları.
Öncelikle söylemek istediğim şey ise; sevgi, sevmemiz gerekliği. Peki, neden gerekli? Bazı bireyler var ki hayvanları sevmez, korumaya çalışmaz hatta uzaktan bile olsa beslemez; evin dükkânın önüne bir kap mama koymaz. Bir mekânda yemek yemeyi bitirmiş çayını içerken yanına yaklaşan kediye, köpeğe tabağındaki artık yemediği yemekten bir parça bile vermez. Bu insanları geçekten anlayamıyorum. Hukuk, ahlak, din, kültürel veya vicdani olarak da hangi açıdan bakarsam bakayım anlayamıyorum. Neden sevemezsin veya neden beslemezsin. Onlarında doğası, onlarında dünyası, onlarında evi, onlarında yemeği; senin olduğunu zannettiklerin.
Bu insanlar az, inanın bana azınlıktalar. Bir de şu grup insan var ki; hayvanlara şiddet uygulayan, taciz ve tecavüz eden ve öldüren. Hem de belki keyif için öylesine bir spor olsun diye ya da belki kendi hazzı için; bundan ciddi derecede memnun mutlu olan insanlar.
Tahminimce sizde anlayamıyorsunuz bu kötülüğün nedenlerini. Ama işin aslına psikoloji biliminin açısından bakarsak sanırım bir çerçeveye oturtabiliriz. Bilimsel araştırmalara dayanarak söyleyebilirim ki insanlara karşı yapılan tüm kötü, zararlı davranışlar önce hayvanları buluyor. Şöyle ki; önce sokaktaki hayvanı tekmeliyor. Sonra başka bir gün başka bir hayvanın kuyruğunu kesiyor. Daha sonra gidip bir hayvana hatta belki bir yavru tecavüz ediyor ve daha da sonrada öldürüyor. Bunun devamında geliyor eşine vuruyor, çocuğunu öldürüyor torununa tecavüz ediyor gibi gibi. Örneklendirirken bile öyle zorlanıyorum ki… Öyle öfkeli ve bir o kadarda üzüntülü ve umutsuzum ki bazen. Bu nedenle ifadelerimin kusuruna bakmayınız. Bu yaşanan her şeyde tabi ki de kişi önce hayvandan başlıyor demek değil. Yanlış anlaşılmasın. Direk doğrudan ilk seferide bir insana şiddet, tecavüz veya öldürme olabilir. Ama bir de şuradan bakın, hayvana zarar veriyorsa insana da zarar verecektir çok çok büyük ihtimalle. Benim düşünceme göre aslında kesin verecektir. Çünkü o kişi; en başında zaten insanlar hayvanlardan üstün görüşünde.
Bu bahsettiğimiz kişilerde patoloji görmek mümkün. Empatiden yoksun veya ruh sağlığı zarar görmüş, travmaya maruz kalmış, kendisi de çok kötü bir çocukluktan geçmiş kişiler olması muhtemel. Veya yetişkinlikte de kötü muameleye maruz kalmış olabilir tabi ki. Ya da bunların dışında sadece kötü birer insanda olabilirler. Sevgi eksiklikleri, yetersizlik hisleri içinde kaybolan kişiler. Sadece zarar vererek üstünlük kurabileceğini veya bu hislerin sadece o anlarda yok olduğunu düşünenler.
Söylenen birçok söz var değil mi; hayvan sevmeyen, insan sevmez gibi. Bir de şu var; bir hayvanın sevgisini kazanmadan ölmeyin.
Sevelim, koruyalım, sevilelim.
İnanın bana kedilerle, atlarla, kuşlarla terapi gibi birçok yaklaşım var psikolojide. Birçok ruh halinize ne kadar iyi geldiğini, bizleri nasıl iyileştirdiklerini bilseniz şaşarsınız belki de.
Tüm canlılar için sevgi dileklerimle…