Kendini Var Etmek: Kimseden Onay Almadan

Kendini var etmek, başkalarının tanımıyla değil; kendi gerçeğinle yaşamak demektir. Bu, modern zamanların en zor başarılarından biridir. Çünkü sistem seni kategorize etmek, sınıflandırmak, etiketlemek ister. Kadın, anne, başarılı, güzel, ilgili, çalışkan… Sürekli bir “olma” hali dayatılır. Oysa bazen insan sadece “var olmak” ister.
Kimseden onay almadan yaşamak; sosyal risk almayı, dışlanma ihtimalini, anlaşılmamayı göze almayı gerektirir. Ama aynı zamanda büyük bir içsel özgürlük getirir. Çünkü bir kez kendi iç pusulanla yaşamaya başladığında, dışarının fırtınası seni daha az sarsar.

Danışanlarıma sıkça söylediğim bir cümle vardır: “Kendine sadık kalırsan, belki yalnız kalırsın ama yabancı kalmazsın.” Yani kendi çizginden sapmazsan, iç huzurun yerinde olur. Çünkü insanın en büyük çatışması, dışarıyla değil, kendi içinde olur.

Kendini var etmek demek, başkalarının seni onaylamasıyla değil; senin kendini anlamanla oluşan bir değer sistemidir. Bu değer sistemi, sana neyi kabul edip etmeyeceğini, neyin sana ait olup olmadığını gösterir. Ve bu netlik, ilişkilerde, işte, hayatta seni daha sağlam bir zemine oturtur.

Kendi kendine yetebilen bireyler, sadece kendi hayatlarını değil, toplumun geleceğini de dönüştürür. Çünkü onlar dış onaya değil, içsel ilkelerine göre hareket eder. Ve bu dünya, daha çok kendi değerini bilen insana ihtiyaç duyuyor.

Kendini Var Etmek: Kimseden Onay Almadan