Göç 26

Veysi Aygün Romanya’dan çıkış hazırlıklarının tamamlandığını haber verdiklerinde, tespit edilen adreste buluşarak 1994’ün 17 Haziran'ında otobüse bindirildik. Bükreş’te toplandığımız parkın yakınlarında otobüsteki yerimizi aldıktan sonra diğer küçük grupların bulundukları adreslere de uğrayıp onları da aldık. Bunları da otobüse bindirdikten sonra Avrupa umut yolculuğumuz başladı. BÜKREŞ ARAT YOLCULUĞU Bükreş’ten otobüsle yaklaşık 4 saat yol aldıktan sonra bir tır parkına yakın ormanlık bir arazide indirildik. Geceydi ve zifiri bir karanlık vardı. Bataklığa benzeyen bu yerde 2 saate yakın beklemek zorunda kaldık. Hiçbiryerde böylesi saldırgan ve kan emici bir sivrisinek türüne rastlamamıştım o güne kadar. Beklediğimiz bu alan köylülerin geçiş güzergahı idi. Köylüler geçip bizi gördükçe bizi ihbar edecekleri endişesi ile korkuya kapılıyor ve tedirgin oluyorduk. Bu endişeli bekleyişten sonra yine apar topar  otobüse bindirilip Macaristan yönüne doğru yola çıkarılıyoruz. Otobüsteki hemen herkes kendini birer kurbanlık koyun gibi hissetmeye başlamıştı. İyi tanımadığımız insanların elinde oyuncak gibi olmuştuk. Bu yolculuk için her birimiz belli bir miktar para ödemiştik. Bize bir tırın römorkunda özel olarak düzenlenmiş bir bölmeye yerleştirilip kamufle edildikten sonra Avrupa yönüne doğru Romanya’yı terk edeceğimizdi. Görünürde bir tır yoktu ve hepimiz bu bilinmezlik karşısında oldukça tedirgin olmuştuk.Bu insanların bizi bilmediğimiz bu yerlerde bırakıp gidebileceği ihtimali endişe veriyordu. Bu arada, birlikte yol aldığımız kaçaklardan Mehmet adlı kişi; “Arkadaşlar bence bizim bu yolculuktan vaz geçmemiz en iyisi. Bu yolculuktan bize bir hayır gelmez' diye endişesini dile getirdi korkuyla.Hepimiz birbirimize korku ve endişeyle bakmakta ve henüz kimse konuşmaya fırsat bulmamışken ileriden bizi götürmek üzere ayarlanmış tır belirdi. Artık kuşkuya kapılıp vazgeçmenin bir anlamı kalmamıştı, ne olursa olsun bu yolculuğa çıkacaktık. ( Devam edecek )

Göç 26