Göç 72

Göçmenleri canı gönülden bağrına basan ve yeni bir hayat kurmaları için yardımlarını esirgemeyen Avrupalılara minnet ile şükran borçluyum. Yeni geldiğim Almanya ülkesini daha yakından tanıma fırsatı bulmuştum. Buralarda ne gibi bir iş yapabileceğim arayışı içindeydim. Ailemi getirebilmem için özellikle yeterli büyüklükte bir eve ihtiyacım vardı.

Almanya’da doğudan batıya yaşanan göç, beraberinde yeni konut ihtiyacını getirmişti. Ev bulabilmek meşakkatli bir hal almıştı. Ne zaman ki kız kardeşim Hediye, kendine yeni bir ev bulup taşınana kadar, sürekli ev arayışını sürdürüyordum. Kız kardeşim Hediye’nin ayrı bir eve taşınmasıyla ihtiyacım olan ev sorunu da ortadan kalkmıştı.

Ev sorunu aileyi buraya getirebilmemin önünde en öncelikli sorundu. Diğer bir problem ise süresiz bir iş bulup, aileyi geçindirecek yeterlikte aylık gelirdi. İş bulabilmek için adeta mekik döküyordum. Mutlaka bir iş bulup aileyi işçi ailesi statüsüyle getirtmek istiyordum. Günlerden birinde, Dortmund’da Türk kahvesinin bir köşesinde saç tıraşı olurken, berber; ne işle meşgul olduğumu sordu. Berbere şu anda herhangi bir işte çalışmadığımı, şayet iş bulursam hemen çalışmaya hazır olduğumu söyledim.

Berber; “Hangi işten anlarsın, elinde bir mesleğin var mı?” diye sordu.

– Unlu mamuller ustası olduğumu söylememle, “Senin işin hemen hazır şimdiden sana iş buldum hadi gözün aydın diye yanıt verdi.

Almanya’ya geldiğim 1994 yılında göçmenler sorunlarını kahvehanelere taşır iletişimlerini buralardan sağlarlardı. Hemen her mülteci kahvehaneleri mesken edinmiş, eli makas tutan ve berber dükkanı açamayan kimileri mesleklerini kahvehanelerde sürdürüyordu. Sağ olsun berber bir anlık tıraşla bana bir iş bulmuştu. Üzerinde “Gerber Str.1.  44135 Dortmund. Mezopotamya Gril Restaurant işletmecisi Mustafa Kandemir yazılı kartviziti vererek görüşmemizi sağladı. Mustafa Kandemir ile yaptığımız iş anlaşmasının ardından 1 Haziran 1995 tarihinde 5500 mark ücretle işe başladım.

Bu sıralar hem işimle meşgul aynı zamanda ailemi getirebilmemin hazırlığı içindeydim. İşimden usta olduğuma kanaat getiren Mustafa Kandemir, bir süre sonra bana iş yeri açma teklifinde bulundu. Bu teklife karşın olumlu yaklaşarak kendi aramızda anlaşıp, Dortmund’da tatlı imalathanesi kurarak, bu işin başına geçmemle işimi burada sürdürmeye başladım.

Tatlı imalathanesinde yüklüce tatlı mamulleri yapıp Almanya’nın çeşitli kentlerine gönderiyorduk. Yaptığımız mamullere günbegün talep artıyordu. Ev sorunu hallolmuş işlerimiz rayına girmişti. Ailemi Almanya’ya getirebilmek için önümde engel kalmamıştı. Ev ve iş evraklarını bir araya getirerek Mustafa Kandemir’in yanıma tercüman Hasan Çakır’ı vererek birlikte Bochum yabancılar dairesine müracaatta bulunduk. Yabancılar dairesi şefi evrakları inceledikten sonra eşim ve çocuklarım için gerekli vize müsaadesini Ankara’daki Almanya Büyükelçiliği’ne gönderdi. (devam edecek )

Göç 72