Meyve Veren Ağaç Taşlanır

Toplumumuzda sıkça duyduğumuz bir söz vardır: “Meyve veren ağaç taşlanır” bu ifade aslında üretken olan, fayda sağlayan, emek veren insanların, çoğu zaman haksız eleştirilere, çalışmalarında engellemelere ve maalesef en çokta kıskançlığa maruz kalmalarını anlatır.
Hayatta ne yazık ki çalışan, üreten ve topluma değer katan insanların önüne bazen engeller çıkarılır. Başarılarını hazmedemeyenler, onların yolunu kesmeye çalışır. Oysa unutmamak gerekir ki, taşlanan ağacın meyvesi vardır. Boş, kuru bir ağacı kimse taşlamaz. Tüm bunların farkında olanlar, saygı duyabilirler ancak ne yazık ki daha çok kıskançlık öne çıkmakta, çalışıp onun gibi bir şeyler üretmek yerine, çalışan, üreten kişi ve kişileri karalamayı seçmekteler.
İnsanın emeği, alın teri ve ürettikleri çoğu zaman sessiz bir kıymet taşır. Onu anlayabilmek için vicdan, paylaşma ve adalet duygusuna sahip olmak gerekir. Eleştiri elbette olmalıdır; fakat yıkıcı değil, yapıcı, besleyici, doğruyu gösterebilecek nitelikte olmalıdır. Aksi halde hem ağaca hem meyveye hem de topluma zarar verilir. Böylelikle üretken insanların emekleri yok sayılmaya, görülmemeye çalışılır. Bununla da kalmaz, toplumun bu üretken kişileri fark etmemelerini engelleyerek, daha da kötü bir sunum ortaya koyarlar yani yukarıda söylediğimiz gibi karalama yoluna giderler. 
Bugün ülkemizin ve dünyanın en çok ihtiyacı olan şey; emeğin, bilginin ve üretimin önünü açmaktır. İnsanların cesaretini kırmak yerine onları desteklemek, taş atmak yerine yanında olmak, destek olmak gerekir. Çünkü gerçek değer, başkasını aşağı çekmekte değil; onu yükseltirken birlikte ilerlemektedir. Aslında yükselen biri ile birlikte hareket etmek, onunla birlikte bir değere sahip olmaktır. Birlikte başarmanın mutluluğu hazzı hiçbir şeyde yoktur. Ama bu bilincin oluşması gerekir, yani kültürlü, bilgili, anlayışlı, vicdan sahibi olmak gerekir. Bir de çok çalışmak gerek öyle değil mi? Tarih boyunca büyük buluşlar yapan, topluma yol gösteren ya da sanatıyla insanlığa ışık tutan kişiler çoğu kez önce eleştirilmiş, dışlanmış hatta hor görülmüştür. Ama zamanla haklı oldukları anlaşılmış, bıraktıkları eserler insanlığa yön vermiştir. İşte bu yüzden, taşlanan ağaçların kökleri daha da sağlamlaşır, dalları daha gür uzar.
Hayatta önemli olan, taşların altında kalmak değil, onların arasından filizlenebilmektir. Her zorluk insana güç katar, her engel yeni bir yol açar. Asıl mesele, emeğiyle değer üreten insanların yılmadan devam etmesi ve toplumun da onların kıymetini bilmesidir. Çünkü meyve veren ağaç taşlansa da meyvesinden vazgeçmez; vazgeçmemelidir.
Boş insan olmaktan vazgeçmek gerek. Meyve veren ağacı taşlamak yerine onu beslemeyi bilmeliyiz. En büyük mutluluğun çalışkan insanlara destek olmak, yol göstermek, önünü açmak olduğunu unutmayalım. Her işi bir insandan beklemek olmaz. Birlikte üretmek için çaba, zaman sarf etmek gerekir. Hatta bazen maddi desteklerde bile bulunmak gerek. 
Eğer üretmiyorsan, üreten birine veya birilerine destek olmuyorsan, biraz vicdanını dinle bu tür insanlara engel olma, yapıkları işlere saygı duy, özellikle karalamaktan vazgeç. Biraz düşün, vicdanını dinle ve üretken insanlara engel olmak yerine onların yanında olmayı seç.
Meyve veren ağaçların bol, onları besleyenlerinde bol olduğu bir dünya diliyorum. Kötü düşünce ve kötü düşünce taşıyan insanlardan uzak durmayı tercih edelim. İyiden yana olalım. Kalp huzurunu; iyilikte, dürüstlükte ve emeğe saygıda bulacaktır.

Meyve Veren Ağaç Taşlanır