Allah Başka Dert Vermesin. Amin

Bir kaç gün önce Sağlık Bakanlığından “Somali’de bir kaç ay görev almak ister misiniz?” diye arandığımda çok mutlu oldum. Çünkü 2014- 2015 arasında Sudan Nyala’daki eğitim ve araştırma hastanesinde görevli bulunduğum süre içerisinde oradaki hastaların ve halkın bize göstermiş olduğu sevgi, saygı ve minnet dolu yaklaşımları sayesinde “Doktor” olmanın aslında güzel bir şey olduğunu yeniden fark etmiştim.

Doktor olurken hayalim; yardıma muhtaç, imkanı olmayan insanlara hizmet edebilmekti. Bu hayalimi Sudanda gerçekleştirdim. Oraya giden ilk Üroloji Uzmanı olarak o bölgede (Orta Afrika’da) daha önce hiç yapılmamış ameliyatlar ( kapalı taş ve prostat ameliyatları, hiçbir yer kesmeden yapılan böbrek ameliyatları) yaptım. Hastalar “Siz Türk doktorlar sihirbaz gibisiniz. Ameliyat etmeden bizi iyi ediyorsunuz” diye şaşırıyorlardı.

Orada çalıştığım dönemde bizim ve hastanemizin ismi öylesine güzel bir şekilde duyulmuştu ki Orta Afrika Cumhuriyetinden, Çad’dan, Kamerun’un kuzeyinden ve hatta Sudan’ın Başkentinden bile hastalar bize ameliyat olmaya geliyordu. Çünkü neredeyse bedavaya tüm ameliyatları çok başarılı şekilde yapabiliyorduk.

Üç aylığına gitmiştik ama dönmek istemiyordum. Çok çalışıyor, çok yoruluyor ama çok mutluyduk. Çünkü hem oradaki insanlara faydamız oluyordu hem de Ülkemizin adını iyilikle, yardımseverlikle, kardeşlikle duyuruyorduk.

Dokuz ayın sonunda bir süre dinlenmek için geri döndüm. Geri döndüm ama aklım hep orada kaldı. Sudan’da aynı odada beraber 9 ay kaldığım cerrah arkadaşım Erdinç Kınalı ile beraber tekrar oraya gitmek isteğimizi söyledik. İşte bu yüzden geçen hafta tekrar görev için arandığımda bu kadar çok mutlu oldum. Yeniden doktor olmanın hazzını yaşayacaktım. İçimi bir sevinç, bir heyecan kapladı.

Yine geçen hafta daha önce başvurduğum “Doçentlik Sınavı”nın ekim başında yapılacağını öğrendim.

Hani “Allah kimseyi bu durumda bırakmasın” derler ya. İşte tamda böyle bir durumda, bir ikilemde kaldım. Hem sınava girmek istiyordum hem de Somali’ye. Somali’ye gidersem eğer işlerin çok yoğun olmasından sınava vakit ayırıp çalışamayacağımı da iyi biliyordum. Çalışamazsam, sınavda karşındaki değerli hocalara mahcup olma durumu da vardı.

Bir kaç gün düşündüm. İşin içinden çıkamadım. Etrafımdaki insanlara durumunu anlattım, danıştım. Ve sonuçta Bakanlığa ‘Mümkün olabilirse sınavdan sonra gitme’ isteğimi ilettim. İlettim ama o günden beri de mutsuzum, gerginim. Kafamda hep “acaba”larla dolaşıyorum. Ne yapalım ki ben de böyle birisiyim. Bir karar verip sonrasında haftalarca bu kararı kafamda kurcalayıp duruyorum. Kendi kendimi mutsuz ediyorum.

“Allah başka dert vermesin” diyorsunuz. Katılıyorum.

İnşallah başarılı bir sınav verir ve sınavdan sonra tekrar mutlu olduğum yere, Afrika’da bana ihtiyaç duyan insanların arasına gitme fırsatım olur. Hem böylece yazacak yeni konularda çıkar.

Fena mı?

Allah Başka Dert Vermesin. Amin