Bir Lokma Ekmek

Olan olayları görüp canımız çok sıkıldığında ‘Ulan bu ülkede yaşanmaz’ diyoruz ya. Kendi adıma geçmişte sıklıkla kullandığım bir cümle olarak hatırlıyorum.

Başka bir ülkede, yeni bir yaşam ve her şeye sıfırdan başlamak için içinde bulunduğumuz koşulların gerçekten de bezdirici olması gerekiyor. Demek ki bir zamanlar-20 yıl önce- öyle görüyordum ya da bir bu ülkede insanca, özgürce, mutlu bir şekilde yaşamak konusunda kaygılarım vardı. ‘Eee tabi Türkiye de gelişti, demokrasi, insan hakları, kişilerin birbirlerine olan saygı ve sevgi düzeyleri gelişti. Artık öyle cümleler söylemiyorsundur’ diye düşünenler, bunu yoruma dökenler olacaktır. Pek çoğu hayatlarında Türkiye sınırları dışına çıkmamış bu arkadaşlarımın sanal mutluluğuna sözüm yok. Ama ben bu konularda onlar gibi düşünmüyorum.

Peki, o zaman neden ‘geçmişte sıkça kullandığım bir cümleydi’ diyorum. Çünkü kendimde eskisi kadar yaşadığım koşulları değiştirecek enerjiyi bulamıyorum.

O zamanlar Türkiye’ye göre koşulları daha iyi olan bir ülkeye yerleşme konusunda düşüncelerim ve hatta bunları pratiğe dökecek faaliyetlerim de vardı. Bunlar için yazışmalar, araştırmalar yapıyordum.

 Bir ara başka bir ülkede yaşamak ile ilgili planlarımdan anne ve babama bahsettiğimde, annem her zamanki gibi biraz ağlayıp sızlamış, ‘Ne işin var başka ülkelerde? Ölsek cenazemize yetişemezsin’ diye damardan girmişti.

Babalar biraz daha sert dururlar. Babam da bir süre annemin beni vazgeçirmek için söylediği türlü türlü duygusal bahaneleri dinledikten sonra ‘Orada daha iyi yaşam koşulları mı var?’ dedi.

‘Evet’ dedim.

‘Daha iyi paralar mı kazanacaksın?’ dedi.

‘Evet’ dedim.

‘Biliyorsun ben 57 yaşında her şeyi bir gecede geride bırakıp ülkenin bir ucundan diğer ucuna göç ettim. Çünkü orada mutlu değildim. Sürekli saçma tartışma ve kavgaların içindeydik. Komşumuzla selamlaşmıyorduk. Neden? Hep dedikodu, huzursuzluk, çekememezlik. Çok şükür 20 yıldır burada çok mutlu ve huzurlu bir hayat sürüyoruz. Sen ülke değiştirmekten bahsediyorsun. Daha zor bir karar. Orada daha çok mutlu olacak mısın?’ diye sordu.

‘Bilmiyorum’ dedim.

‘Bu hayatta amaç bir lokma ekmek yiyip mutlu yaşamaktır. Nerede daha mutlu ve huzurlu o lokmayı yiyeceksen orada yaşamalı, orada yemelisin. Annene de, başka bir şeye de bakma’ dedi babam.

Uzunca bir süre ‘mutlu ve huzurlu bir lokma’ ekmek yemek ile ilgili ‘Yapsam mı? Yapmasam mı? Burada mutlu muyum? Mutsuz muyum?’diye çok düşündüm. Bu arada zaman da geçti tabii ki.

Geriye dönüp baktığımda yaşadığım hayattan pişman değilim. Ama gelecek ile ilgili kaygılarım yok dersem de yalan olur. İçinde bulunduğumuz coğrafya eskiden beri insanların birbirini kestiği, öldürdüğü, çatışma ve savaşların olduğu bir yer.

Tüm kaygılarım da bundan.

Bilinen bir tabirle ‘Hayırlısı’ diyelim inşallah hayırlısı olur.

Bir Lokma Ekmek