Vedalar hiçbir zaman sevilmez…

Şehirler, ülkeler aramıza mesafe koyabilir… Mesafeler, fiziksel olarak da uzaklaşmayı beraberinde getiriyor… İşte tam olarak burada sevdiğimiz insanlarla vedalaşmak dünyanın en zor olaylarından biridir diyebilirim… Duygusallığın ağır bastığı bu noktada, insanlara veda etmek çok zordur… Ayrılmak istememe nedenimiz ise, ilişkilerimizi sürdürdüğümüz, birlikte zaman geçirdiğimiz kişinin varlığına alıştığımız süreçtir… Telefonlar, bu mesafeyi biraz aşsa da, yüz yüze geçirilen zamanın yerini hiçbir zaman dolduramaz.

Veda etmekten her zaman kaçınır, duygusal düşünmemeye çalışırım… Ne kadar olabilirse… Ama şunu hiçbir zaman unutmam… Kişi veya kişiler birbirini çok sevdiği sürece aradaki mesafe onlara tecrübe olarak geri döner. Kısa vedalar ya da sonu olmayan vedalar hepsi bir tecrübedir.       

Kısacası, her veda yeni başlangıç veya tecrübedir diyebiliriz… 

Vedalar hiçbir zaman sevilmez…