Sevgi mi?

“Sevgi bir şey istemez, tamamlanmaktan başka.” Halil Cibran

Özdemir Erdoğan bir şarkısında, “Sevgi anlaşmak değildir, nedensiz de sevilir / Bazen küçük bir an için ömür bile verilir” der.

Sevgiye dair de çok şey söylendi. Aklımıza gelebilecek her şey aslında sevginin kaynağıdır. Sevginin tanımı kişiden kişiye göre değişse de herkes sevgiyi farklı algılar, yorumlar. Sevgiyi nasıl yaşarsanız yaşayın sevgi, bir enerjidir. Karşıdan size, sizden kaşıya bir enerji akışı olur. Bu akış olduğu sürece sevgiler çoğalır. Söz konusu olan enerjiyi kesintiye uğratacak engellerden sakınmak gerek. 

Dünyanın en güzel duygusu sevgi, bir şeye, bir kimseye karşı ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten yoğun bir duygudur. Birini sevmeye başladığınızda onun sizi sevip sevmeyeceğini bilemezsiniz. Onun da sizi seveceğinden emin olamazsın, bunu zaman belirler. 

Sevmeye başladığınızda onu kazanırsın ya da kaybedersin. Kaybedersen, kaybettiğin aslında sevdiğine ayırdığın zamandır. 

Birinden hoşlanmak için bir an yeter, birini sevmek için de bir ömür yetmez.

Dostoyevski, “Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil; o kişide bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında kendini bulmaktır.” demiş. Sevdiğiniz kişide Dostoyevski’nin söylediğini bulabiliyor musunuz, bulan var mı? Belki de gerçek sevgi o andır.

Sevgi rehberlik eder, birlikte yürünecek yolda bize ışık olur, aydınlatır. Sevdiğimiz insanın dünyasında sürekli olmak ister, ona can, canım, yârim deriz; onunla sonsuza gitmek isteriz. Sevgi, iki insanı, iki canı birbirine bağlayan bir gönül bağıdır. 

Arabamızı, evimizi, köpeğimizi, kedimizi, çocuğumuzu, eşimizi, kadını, erkeği, canlı ya da cansız birçok şeyi severiz. Sevgi canlıların ortak özelliğidir, ölüler sevmez. 

Seven insan, değer verdiği bir şeyi ya da kimseyi kolayca gözden çıkarmaz; onun ufak tefek kusurlarını, hatalarını görmezden gelir. Görmezden gelinmeyip onlar, kaşınıp kanatılırsa, sözü edilen sevgi sorgulanmalı… İnsan karşısındakine sevgi ile yaklaşırsa ona değer veriyor, onu önemsiyor demektir. Önemsediğini de sözleriyle, davranışlarıyla belli eder. 
Sevgisizlik kişileri birbirinden koparır, uzaklaştırır. Sevilmeyen kişiler, bir başkasına zarar verebilir kaygısıyla, korkulması ve uzaklaşılması gereken kişiler olarak algılanır. Ondan hoşlanılmaz, olumsuz yönleri, hataları, kusurları abartılır, ondan kaçılır ya da acımasız bir şekilde onunla mücadele edilir. 

Sevginin, enerji akışının çoğalması bencil olmamaktan, kayıtsız, şartsız ona güvenmekten geçer. Sevgi beraberinde saygıyı taşır. Sevginin beslendiği yegâne kaynağın saygı olduğu unutulmamalı. Saygının olduğu dallar yaprağa bezenir, çiçekler açar. Olmayan saygıya sevgi beklemek bencilliktir. 

Fuzuli’ye sormuşlar, “Sevmek mi daha güzeldir, sevilmek mi?” diye; “Sevmek” demiş. “Çünkü, sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın.” 

Sevelim, sevişelim. Bu dünya Sultan Süleyman’a kalmamış, sana, bana mı kalacak, kimseye kalmaz.

Sevgi mi?