Sonbahar Esintisi: Bitişler ve Yeni Başlangıçlar

Sonbahar geldiğinde doğa bize sessiz bir ritim verir ve bizde bu ritme eşlik ederiz. Ağaçlar yapraklarını dökerken bize bir şeyi hatırlatır: “Bırakmak, tutunmaktan daha çok cesaret ister.” İnsan ruhu da aynı sonbahar gibidir; bazen dökülmek, sararmak, rüzgarla savrulmak zorundadır ki tekrar yeşerebildiğini görsün. Tıpkı zamanı geldiğinde dalından düşen yaprak gibi insan da bazen arkadaşlıklardan, ilişkilerden, alışkanlıklarından hatta eski versiyonundan kopup gider. Sana ait olmayanı bünyeden atmak gibi düşünülebilir. “Bu ilişkinin bittiğini biliyorum ama kabullenemiyorum” , “Yeni bir şeye başlamak istiyorum ama korkuyorum.”, “Onsuz nasıl yapacağımı bilmiyorum.” Bu cümleleri çevrenizdeki insanlardan duymuş ya da hayatınızda bir noktada siz de söylemiş olabilirsiniz. Ve bende şunu eklemek istiyorum: Bitiş kayıp değildir; hayatın seni yeni bir yere davet edişidir. Bazı bitişler bizler için zorlayıcı olabilir. Çünkü bırakmak içimizde oluşacak boşluğu kabullenmek demektir. Bu bilinmezlik beynimiz için bir tehdit algısıdır. Değişime direnir. Zihnimiz alıştığını bırakmakta güçlük çeker; alıştığımız yer konfor alanımızdır. Ama konfor alanı her zaman iyi olduğu anlamına gelmez. Bazen alıştığımız konfor alanları bizi tüketebilir. Bitişleri kabullenmenin ilk adımlarından biri “Bu acı büyümenin bir parçası” diyebilmektir. Tıpkı sonbaharda dökülen yaprakların, ağacın hayatta kalmasını sağlaması gibi...
Psikolojide “post-traumatic growth” (travma sonrası büyüme) diye bir kavram vardır: İnsanların zorluklar sonrası daha güçlü, daha anlamlı bir hayat kurabilmesi...
Sonbahar aynı zamanda yeni başlangıçların da habercisidir. Hava serinler, gökyüzü daha berrak olur ve biz daha çok içimize döneriz. İçimize döndüğümüz her an, aslında yeniden başlamanın ilk adımıdır. Yeni başlangıçlar için küçük adımlarla başlayın. Her gün bir cesaret molası verin. Geçmişi bir referans olarak görün, bir hapishane değil.

Sonbaharın 5 İlham Veren Dersi:
Dökülmek güzeldir: Fazlalıklardan kurtulmak, öze ulaşmaktır.
Hüzün geçicidir: Sararan yapraklar, yeniden yeşerecektir.
Kökler önemlidir: Nereye ait olduğunuzu unutmayın.
Değişim kaçınılmazdır: Direnmek yerine uyum sağlayın.
Tohumlar sessizce filizlenir: Büyüme çoğu zaman görünmezdir.

Siz de kendi hayatınızda dökülmesi gereken yaprakları fark edin. Ve bırakın gitsin. Çünkü ancak bıraktığınızda, yenisinin filizlenmesine izin verirsiniz.
Kendinize bir armağan vermenizi ve bu soruları düşünmenizi istiyorum: “Hangi sonbahar yapraklarını bırakmaya hazırım? Ve ardından: “Başlamak için içinde küçücük bile olsa kıpırdanan şey nedir?”

Sonbahar Esintisi: Bitişler ve Yeni Başlangıçlar