-
-
-
Sayfa Yükleniyor...
Sayfa Yükleniyor...
Esmerin bir buğday başağının esintisi
28.Uluslararası İzmir Festivali.. 14 Haziran-03 Eylül tarihleri arasında gerçekleştirilen ve adı İzmir olan uluslararası festival.. Tam iki ay 19 gün süren ve hem de uluslararası kimlik taşıyan ve adını bu kentten alan festival..
Dilenen bütün Suriyeli çocuklar benim..
Şimdi gürültü içinde bir kent yaşıyorum, demir yığınlarından betona düşerek
Cumhuriyetin temeli kültürdür.. Büyük önder Mustafa Kemalin bu önemli saptamasını bilen ama işine geldiği-gelmediği gibi değerlendiren vatanseverlerin arasında olmaktan utanç duyuyorum..
Smyrna..Homerosun gözyaşlarını unuttuğu kent Memleketim
Nazım Hikmet Vatan Hainliğine Devam Ediyor Hala
Uğultu içinde geçen zamanın hemen ertesinde parasız ve hayata aşık birkaç genç Ümit Yaşar Işıkhan, Ramazan Kayrak, Hamdi Gedik, Alişan Özdemir, Nurettin Demir, Murat ve Mustafa Özturanlı, Hamdi Gökovalı, Yaşar Aksoy, Mehmet Erel, Vecdi Altay, Zafer Gazi Tunalı, Hüseyin Çorlu, kağıtçılar, kalıpçılar, gazete bayileri, emniyetin bütün birimleri, sevgililerimiz ve takıldığımız birahanenin yakışıklı barmeni Mustafa ve Muharrem olmak üzere herkes Temmuzun son sayısını dört gözle bekliyordu.
Dünyanın en zor ve riskli mesleklerin başında maden ocağında çalışmak ve denizaltılarda görev yapmak gelir. Her iki alanda da çalışan insanların karşılaştığı yaşamsal sorunlar diğer hiçbir meslek dalında bulunmadığını yaşayanlar kadar bizlerde bilmekteyiz...
Ah Kurtuluyoruz galiba. Derinlerden gelen uğultu Parlayan o aydınlık ne !..
Gün, yeryüzü tanrılarının metale dönüşen yüreklerini kasalara sakladığı saatlerde Niobenin dinmeyen gözyaşlarını silmek isteyen yüzlerce işçi arının kanatlarıyla serinlik yarattığı saatlerde durdu.
Bir rüyaya başlar gibi karanlığın ardındaki ırmağın sürekli değişen yansımaları içinde renklerle aydınlığa koşarken, zaman saatlerin hiçbir diliminde bu kadar hızlı değildi.
5 Mayıs, gece yarısı 1972... 6 Mayısın ayak izlerini karanlığa veren faşizmin korkak hakimleri ve politikacıları, mazgalların arkasında sıralandı. Sehpaya doğru kararlı bir şekilde yürüyen devrimci gençlerin idamını seyretmek için ordaydılar. Hepsi kendi korkularının gölgesine sığınmış katillerdi. Amerikan emperyalizminin yerli işbirlikçisi ve politikacılardı. Korkularından, birbirine ve silahlı uşaklarına sığınarak gecenin sessizliğinde yankılanan devrimci marşları duymamak için kulaklarını tıkıyorlardı
İnsanlar yaşadıkları kentlere benzerler.. Yani, biz biraz Smyrnanın küçük bir kardeşiyiz...
Kapitalizmin genişleme alanı olarak uyguladığı ve adına globalizm dediğimiz yapılanmanın hepimizi kuşattığı bir ortamda, karşı saflarda kalan emekçi, köylü ve aracı sınıf olan emekçilerin kutladığı İşçi sınıfı Bayramının eski tadı kalmadı. Çocukluğumuzda köşe bucak kaçarak bayrak açtığımız, faşizme inatla ve bilinçle cephe aldığımız, direndiğimiz, bedel ödediğimiz günlerin; mücadelenin tadı tuzu yok artık.
İzmir kenti uzun bir kargaşadan sonra yerel yöneticilerini seçti. Yapılan seçimlerin ne kadar sağlıklı ve doğru olup olmadığını elbette zaman gösterecek. Göreve gelmeden önce makam kapısını sökeceğini söyleyip de, kapısına bir menteşe daha ekleyen hatta daha da ileriye giderek modern hayatı desteklediğini göstermek için kapısına şifre bile taktıran başkanların yaşadığı bir kentte her şey beklenir.. Bir kez, dili yanmış bir halkın sesli düşünen yazarları olarak yeni başkanları bu açıdan mercek altına aldığımızı, yakından takip etmeye başladığımızı da söylemek zorundayım..
Büyük bir coşkuyla buluştuğumuz ve Kitap Bayramı dediğimiz, 19.İzmir Tüyapın son gününe geldik. Heyecanlanmanın, buluşmanın, kavuşup ayrılmanın ilk günlerindeki heyecan son güne kadar eksilmeden devam etti. Her gün binlerce insanın kitapla kucaklaştığı, şair, yazar ve okuyucunun güzel anılarla buluştuğu, iyi kötü anıların başladığı veya sonlandığı sürecin sonuna geldik. Her bitim gibi hüzün kokulu saatlere kalacak bu kentin rüzgarında
Kalibresi yüksek bordo bir aşk vardı / Aramızda / Rüzgarın sesi koşuyordu / Gözlerinden karayele.. Ben çok küçüktüm / Sular da arınırdı kendi renginden / Ben çok küçüktüm o zamanlar..
Kitap küçüktü. Bir kesme şeker büyüklüğünde. Kitabı eline alıp, şaşkınlığını bakışlarına veren çocuk da küçüktü. Çocuk şaşkındı.. Elini tutan baba da.. Önce oyuncak sandı kitabımı.. Şeker veya çiklet boyutlarındaydı. Çocuk bir içim su boyutlarında. Baba, es geçip yürümek istedi. Çocuk elini çekerek durdurdu.
Kuşlar,çocukların yol arkadaşıdır..
İnsan yaşadığı coğrafyaya benzer. Bizim toplum olarak duyarlılığımız, peşinden koştuğumuz batı toplumlarından farklı. Onlar soğuk iklim ve mekanik yaşamın bireyselliği içinde birbirlerini görmezken, biz geleneksel yapımızın o müthiş yardımlaşma ve paylaşma kazanımıyla en kısa zamanda bireysel başlayan etkinliklerde hemen kalabalıklaşıyoruz.. Tanıdık olmamız gerekmiyor.. Bir çırpıda, aynı iklimin, coğrafik özelliklerin aynı müziğin, acı veya sevincin gönüllü kahramanı veya havarisiyiz..