ŞİİRA..

Dünya Şiir Gününde, hayatın ve aşkın ırmağında ıslananları bir şiirimle selamlamak istiyorum…  Bu şiir, sevdaya yol olsun…

Gün böyle başlar ansızın rüzgar renginde çığlık söyler sabaha

uyanırsın, özlenen bir sayfadan koşar sana çocuk ellerindeki kuşlar

umutların mahmurluğu içinde bahar yağmuru bekler seni kapıda

an ikiye bölünür, yarısı rüyalarda saklanmış hüzün kokulu yalnızlık

yarısına perdeler çekilmiştir, sis basmıştır güneyin bütün masallarına

dışarıda rüzgar bir bankın denizine sarılır, sahilde yürürsün

aylardan en yorgunu, yıldızların sana bıraktığı nisan

karşılar olgun buğday derinliğindeki sesleri sararak saçlarına

elini uzatırsın yaralıdır, yorgun sokak çocuğu martılar,

suskun kalan kucağındaki kitap ve karşılıksız aşklar

yağmur bütün saçlarıyla sana ıslanır, ödenmiş hayatların damlası

sahilde çakıl taşlarının çığlığını söyler yüreğine dalgalar

oturursun, sırtın duvarda çiçek özlemiş küf kokusuna vurur deniz

alır götürür bir çocuğu bakışları kirlenmeden su içinde sesin

çoğalır gözlerinde renkler artık bir inci, hüzün istiridye içindesin

gittin,

kıblemde kanlı sofralar ve sürekli eksilen hayatımdaki damarın şahına

yüreğimin silahlanmış ordularını öptün yaralarım önceden yazılmıştı

öfkeliydim, uçurtmalarım hep senin yüzünde  kaldı, oyuncaklarım

ve hep yenildim aynalara, her bakışımda yağmur ve gördüğüm sendin

gözlerini taşıdım tarihin sapanlarına

ıslandığın zaman, bana geçmişti hüzün her bankın anlattığı

rüzgar her aydan nisan taşıdı kokusunu mavi yeşil yağmurun

çocuklar beyaz elbiseleriyle dağa çıktılar, kanatsız kaldırımlara

gözlerin aynalardan taşındı güneyli mavzerlere ve ben vuruldum

güneşten önce çakıl taşlarındaki ezgiyi taşıyan güvercin

umudun rengini bayrağında saklayan bütün aşklar gerilla

gün hep böyle başlardı benim için ağlayan suyun serpintisini aldım

uzakta sevgilim ve kızım nar içinde uyurlar umutlarımın en köşesi

söyleyemediğim ezgilerle sarıyorum aşkımın kollarını papatya kokar

ve özgürlük. Umudum kanatlanır ya-leyli sabah olmadan beni öpsün 

senin gibi Filistin, sarsın yüzyıllık yaralarına

bu kadar zulüm…ah bu kadar

rüzgar susmalı, deniz çekip gitmeli vurması gereken kıyılara taş

seni sevdiğim kadar yağmur anlatsın her damlada saçlarını uykularıma

ellerimin her gün doğumunda seni sarar gibi sıcak mermiler taşısın

hayatı vurmalıyım, sonra kendimi

sensiz kalırsam sarılarak deniz dibi bakışlarına

ŞİİRA..