Göç 28

Sınır kapısından geçiyor olmanın da verdiği sıkıntı ile heyecan içinde beklemekte iken araç hareket etti. Kaçak yollardan bir sınır geçmenin verdiği stresten kurtulmuştuk. Ancak bu rahatsız edici ve tehlikeli yolculuğumuz bu sefer Macaristan topraklarında devam edecekti. Bu kapalı kutu benzeri araçta dünya ile ilişkimiz kesilmişti. Nasıl bir coğrafyada, nasıl bir yolda olduğumuzun farkında değildik. Etrafımızı görme olanağımız yoktu, temiz bir oksijen soluyabilmek mümkün değildi. Bu kapalı konteyner araçta tangır tungur yol aldığımızı hissediyoruz sadece. Tahminlerimize göre önümüzde daha katletmemiz gereken 1500 km’ye yakın yol vardı. Hareket halindeki aracın tek düze ve rahatsız edici sesi, tekerleklerin çukurlara girip çıkarken kasanın adeta hoplayıp zıplaması, çıkan bu gıcırtı ya katlanmak büyük bir dert, şoförün dinlenmek amacıyla aracini durdurduğunda kasanın içinde oluşan aşırı sıcak havaya katlanmak ayrı bir sorun teşkil ediyordu. Macar topraklarında yaklaşık 3 saat yol aldıktan sonra şoförün dinlenmeye ihtiyaç duyduğunu aracı park etmek istemesinden anladık. Park edilen yerde çok sayıda aracın park halinde bulunduğunu kasa brandasında çivi deliği genişliğindeki deliklerden gözleyerek fark ettik. İçinde bulunduğumuz aracın çok yakınında insanlar vardı. Kendi aralarında konuşan bu şahıslar bizi tedirgin ediyordu. Endişemiz bizleri kasada fark etmeleri halinde ihbar edecekleri yönündeydi. Bu mola süresi uzadıkça sıcağında etkisi kasadaki oksijen oranı nefes almamızı imkansız hale getirmişti. İçeride 21’i erkek dördü kadın olmak üzere toplam 25 kişilik grubun tümü ölümle karşı karşıya kalmıştı. Ele geçirilme telaşı, yolculuğumuzun hedefe varmadan bitebilme ihtimaline karşı sesimizi çıkaramıyor, gücümüzün son noktasına kadar sessizce davranıp dayanmaya çalışıyorduk. Bu endişeli bekleyiş esnasında her an birilerinin ölebileceğini düşünerek büyük sıkıntılar çekmekte idik. ( Devam edecek )

Göç 28