Kartalkaya yangını tüm hayalleri küle çevirdi

Kartalkaya'daki otel yangını, sömestr tatilinin huzurlu atmosferini kara bir buluta çevirdi. Aileler, çocuklarının isteği üzerine sömestr tatilini bir kış masalına çevirmek istemişti... Ancak bu masalın sonu tarifsiz bir acıya evrildi. 78 kişi yaşamını yitirdi, 36'sı çocuktu... Bu rakamlar, soğuk birer istatistik değil; hayalleri yarım kalan hayatların sayısı… Türkiye’nin yüreği bir kez daha kavruldu…

Bu tür felaketler bize her zaman aynı soruyu sorduruyor: "Daha ne kadar dayanabiliriz?" İnsan olmanın en ağır yükü, bu soruya her seferinde yeni bir acıyla yanıt bulmak. İnsan hayatının bir nefeslik olduğunu biliyoruz, ama yine de her kayıp, bizi hayata karşı daha da savunmasız bırakıyor.

Facianın ardından gelen sorular, hep aynı hiçbir zaman şaşmadı… Bu tür kazaların önüne geçmek için daha fazlası yapılabilir miydi? Otelin yangın güvenliği standartları yeterince denetlenmiş miydi? Yangın güvenliği yeterli miydi? Acil müdahale süreci daha etkin olabilir miydi? Maalesef bu sorular, her büyük olayda olduğu gibi, yine geç kalmış bir sorgulama…

Ancak burada unutulmaması gereken bir şey daha var: Bu yalnızca bir otel yangını değil. Bu, bir ülkenin sevinçlerinin, umutlarının ve geleceğinin yandığı bir trajedi. Çocuklar, hayata tutunmaya çalışan aileler, herkes bir anda bu korkunç olayın kurbanı oldu. Bu acının tarif edilemez olduğunu biliyoruz. Ancak kayıpların ardından doğacak tek umut, umarım bu tür faciaların bir daha yaşanmaması için alınacak önlemlerdir…

Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yakınlarına sabır ve güç diliyorum. Bu süreçte tedavi görenlerin bir an önce sağlığına kavuşmasını temenni ediyorum. Başın sağ olsun Türkiye. …

Kartalkaya yangını tüm hayalleri küle çevirdi