Kayıp aşk

Bu dünyanın şartlarına uygun olarak donatılıp gönderildik. Burada yaşamak için neye ihtiyacımız var ise, bedenimiz, beş duyu organımız, duygu ve düşüncelerimiz, hepsi yanımıza yoldaş olarak verildi. Tüm bunlarla görüp, tanıyıp, analiz eder, kendimize bir yol çizeriz. Çizdiğimiz yolu, iyi kötü tüm getirileriyle yaşar, mutlu veya mutsuz oluruz.
Çok mutlu olduğumuz zamanlarda da mutsuz olduğumuz zamanlarda da eksik bir şeyler olduğunu içimizden bir ses her daim fısıldar. Bazen mutluluktan, bazen de mutsuzluktan koşup göğsüne sığındığımız annemizin şefkatindedir aradığımız. Bazen bir çocuğun saf, berrak, tertemiz bakışındadır. Bazen yağmurun topraktaki, uyanmayı bekleyen tohumlarla buluşmasında. Bazen toprağın suda rehavete kapılıp mis kokusunu salmasındadır. Bir bebeğin, annesinin tenini el yordamıyla tanıyıp huzura ermesindedir. Yalnız kaldığımızda, ben buradayım diyen bir fısıltıdır içimizde nefesimize karışan, bizi yalnızlıktan çekip çıkaran. Sabahın ilk ışıklarının uyandırdığı umut kıvılcımlarındadır.
İşte dünyaya gelirken verilenlerin yanında, bizim kalbimize, gözlerimize, ellerimize, sesimize, kulaklarımıza, ayaklarımıza, nefesimize gizlenmiş bir emanetimiz daha vardır ki, nereye gitsek, kiminle konuşsak, neyi görsek, duysak içimizdeki o emanetin esrarlı büyüsünü ararız. Hiçbir şeyden tam doyum alamayız.
Bize verilen tüm bu donatılarımızın yanında, bunları anlamlaştıran, güzelleştiren, olması gerektiği gibi yapılmasını sağlayan bir emanet olan hakikat aşkı. Geldiğimiz yere olan özlemimizi dindiren, gurbetimizde sılamızı yaşatan AŞK. Onunla baktığın, söylediğin, duyduğun ne varsa anlamlanır. Yürüdüğün yollar güzelleşir. Ah dönüp bir kendimize bakabilsek, kim bilir arayışlarımız son bulup, ruhumuz sakinleşecek. Bize verilip gönderilen o gizemli sırrı keşfedip dünyamıza saçtığımız zaman arayışlarımız son bulacak. Kayıp sandığımız tüm güzellikler bizi saracak. Sıladan gelen bir nefes huzuru, aşkı bulanlara selam olsun...

Kayıp aşk