Sevgi ve Onaylanma Beklentilerimiz

Birisi bizi değerli hissettirip, onaylayıcı hal ve hareketler gösterince, ne kadar da iyi hissederiz kendimizi. Bunun tersi olunca da diz boyu hüsran yaşarız. Oysa ki bizi biz yapan ahlaki değerlerimiz, sorumluluklarımız, amaçlarımız, hayallerimiz vardır. Ve biz bunlar üzerinde yoğunlaşıp kendimizi yeterlilik konusunda tamamlayamazsak, başkalarından beklediğimiz onay ve değerlilik hareketleri ile tamamlama yoluna gideceğiz. Kendimizi tamamlanmış hissetmek için sürekli onay beklentisi içine gireceğiz.

İşte bunlar, bizim kendimizi geliştirme, tamamlama, donatma konusunda yetersizliğimizden ileri gelmektedir. Kendimize ait amaçlarımızı düşünceden eyleme döküp kendimizi tamamlamadığımız sürece, etrafımızdan gelen onay ve değerli hissettirme davranışlarının beklentisi içinde olacağız.

Bu da gösteriyor ki, etik duygu düşünce ve davranışlar ile kendimizi tamamladığımız zaman, sorun çözülecek. Başkasının onay ve değer vermesi önemini yitirecek.

Ya sevgi beklentimize ne demeli. Birilerinin sevmesi ile yüreğimizin doyacağına, tamamlanacağına inanmamız ne acı. Güneşin ışınları, dört bir yana saçıldığında, kaynağından yansıyanları ayrı ayrı isimlendiremeyiz. Nasıl ki kaynağı güneş ise, her bir yansıyan da güneştir. Yer yer, ayrı ayrı görünse de bir bütündür. Her biri kaynağını yansıtır. Ve dışarıdan ışığa, ısıya ihtiyaç duymazlar. Çünkü kendisi ışık ve ısıdır.

İşte o zaman, Allah var, gayrısı yok ise, sevginin kaynağı da o ise, bizler de özde bir isek, dışarıdan sevgi ihtiyacımız kalır mı? Kendimizi bir bedenden ve zihinden ibaret sanıp, dışarıdan sevgi ve onay beklentisi içine giriyoruz.

Oysa ki sevgi bizde ve her şeyimiz ile Allah tarafından onaylanmış bir şekilde gönderildik. Tek yapmamız gereken şey, kendimize ait farkındalık oluşturmaktır.

Bütünden ayrı olmadığımızı ve saf sevgi olduğumuzu fark ettiğimiz zaman, sevgi ve onaya hiç de ihtiyacımızın kalmadığını göreceğiz.

Sevgi ve Onaylanma Beklentilerimiz