Dünyanın en yoksul devlet başkanı olarak bilinen Uruguay Devleti eski Başkanı Jose Mujica, bildiğiniz gibi şu sıra Türkiye ziyaretini gerçekleştiriyor. Mütevaziliği ile diğer devlet erkanlarına örnek olmasını gönülden istediğim Mujica, İstanbulda katıldığı toplantıda, Parayı çok sevenlerin sanayi ve ticaretle ilgilenmesini ve bunun vergisini ödemeleri gerektiğini düşünüyorum. Siyaset, para biriktirmek için değildir. Halka hizmet ederek kendini mutlu hissetmek içindir. Basit olmaktır ve halk gibi olmaktır, sıradan bir vatandaş gibi olmaktır diyerek, günümüz siyasetinin en büyük sorunlarından birine de parmak basmış oldu. Siyasetin, tüm dünyada maalesef maddi güç için icra edildiği bu dönemlerde, böyle bir insanın ifadeleri tek başına yeterli olmasa da- yüreğimize su serpiyor, umudun hala var olduğunu gösteriyor.
Kendisine yoksul sıfatını yapıştırmak ne kadar doğru bilmiyorum çünkü Mujica kendisini bu şekilde nitelendirmiyor. Bunu da, maaşının büyük bir kısmını bağışlaması konusunda bir açıklama yaparken, Bu benim kendi seçimim. Hayatımı böyle yaşayarak geçirdim. Maaşımın geri kalanı bana yetiyor. Ben yoksul değilim. Pahalı hayat seçen insanlar yoksulluk çeker sözleri ile belirtmişti.
Peki diğer devlet adamları Mujicayı neden örnek almalı? Madde madde belirtmek gerekirse:
-Aldığı maaşın büyük bir bölümünü sosyal konut inşası gibi kamuya yarar sağlayacak projeler için bağışlıyordu.
-Sokakta diğerlerinin aksine jilet gibi takımlar yerine herkes gibi günlük kıyafetler giyerek dolaşıyordu.
-Lüks hayata karşıydı, küçük bir çiftlikte 3 bacaklı köpeğiyle beraber mutlu mesut yaşıyordu.
-Makam aracı olarak eski model bir kaplumbağa kullanıyordu.
-Ötekileştirmiyor, dünyada ötekileştirilen kesimlere de arka çıkıyordu.
-Koruma ordusu ile gezmiyor, kendisini sadece basit iki polis memuru koruyordu.
-Savaş karşıtıydı.
Mujicanın şu sözlerini de hatırlatmak isterim: Ben insanların geceleri yatacak bir saçak altı bile bulamadıkları bir dünyada, başkalarının 500 metrekarelik malikanelerde yaşamasını anlamıyorum. Evsizler için ev, suyu olmayanlar için su lazım, ekmek lazım. Sen böyle bir dünyada özel uçağım olsun, oraya buraya gideyim diyorsun. Eğer herkes daha fazlasını isterse bir gün kimseye bir şey kalmayacak.
İşte tam bu noktada, siyasetin para için ya da paralı insanlar tarafından yapılmaması gerektiğini söylüyoruz. Siyaset Mujica gibi, gerçekten halkın içinden gelen, halkın yaşadığı sıkıntıları bilen insanlar tarafından sadece halk için yapılmalı. Sokağın bir ucunda bir çocuk açlıktan ölürken, aynı sokaktan son model araba içinde sadece o akşam yiyeceği bifteği düşünerek geçen insanlar olmamalı. Aynı sokak içinde bile gelir düzeyindeki adaletsizlikleri gördüğümüz bu korkunç düzen, her geçen gün masum insanları yanımızdan, açlık ve savaş yoluyla almaya devam ediyor. 70li yıllarda zengin bir gece kulübünün duvarına, Ya herkes dans edecek ya da hiç kimse! yazan Tupamarolara katılıyor, dünyada yer alan bütün nimetlerden herkes eşit düzeyde faydalanmadığı sürece, mutluluğun hiçbir ülkeye gelmeyeceğini düşünüyorum.
