Konak Meydanı ve Ulaşımın Yorgunluğu

Geçtiğimiz gün sabah yolculuğum sırasında, otobüste kulak misafiri olduğum bir sohbet bana bir kez daha İzmir’in merkezindeki ulaşım sorunlarını düşündürdü. Yan koltukta oturan belli bir yaşın üzerindeki yolcular, sağlık sorunları nedeniyle ulaşımda yaşadıkları güçlüklerden dert yanıyorlardı. Özellikle Konak Meydanı’nda vapur, metro, otobüs ve diğer araçların birbirinden uzak noktalara konumlanmış olması, hastalar için de yaşlılar için de ciddi bir yorgunluk sebebi.

Haklıydılar. Konak Meydanı geniş, bomboş bir alan. Koca bir meydan, ama işlevsiz. Bostanlı’dan, Karşıyaka’dan gelen yolcular vapurdan iniyor, ardından uzun yürüyüşlerle diğer araçlara aktarma yapmak zorunda kalıyor. Kimi zaman bu aktarmalar metroya, otobüse dolayısıyla sağlık merkezlerine yetişmeyi daha da zorlaştırıyor.

Oysa Konak Meydanı farklı şekilde değerlendirilebilir. Neden orada hem çocuklara yönelik park alanları, hem yaşlıların oturup dinlenebileceği sosyal tesisler, hem de ulaşım araçlarının daha yakın konumlandırıldığı düzenli bir sistem kurulmasın? Böyle bir adım yalnızca halkın yaşamını kolaylaştırmakla kalmaz, aynı zamanda belediye için de ekonomik değer yaratır, şehre canlılık ve sıcaklık katar.

İzmir’in coğrafi yapısı, ulaşımda zaten başlı başına yorucu. Metro ve İZBAN aktarmaları kolaylık sağlıyor gibi görünse de özellikle merkez bölgelerde bu yorgunluk katlanarak artıyor. Kent planlamasında artık “insan odaklı” bir bakışa ihtiyaç var.

Buradan şehir plancılarına, belediye yöneticilerine sesleniyorum: “Konak Meydanı’nı daha yaşanabilir, daha canlı, insanların buluştuğu, dinlendiği ve nefes aldığı bir alan haline getirmek mümkün değil mi? İzmir ve İzmir’de yaşayanlar bunu fazlasıyla hak ediyor.”

Konak Meydanı ve Ulaşımın Yorgunluğu