Bu hafta köşe yazımı kaleme alırken, özellikle kitap tanıtımlarında ya da birebir sohbetlerde sıkça karşılaştığım bir durumu sizlerle paylaşmak istedim. Yazarlık yolculuğunun ilk adımı, çoğu kişi için hem merak hem de tedirginlik dolu bir süreçtir. Bana en çok sorulan sorulardan biri şu olur: “Yazmak istiyorum ama nereden başlayacağımı bilmiyorum.”
Okullarda öğrencilerle yaptığım buluşmalarda, bireysel sohbetlerde ya da kitaplarımı okuyan okurlardan defalarca bu soruyla karşılaştım. Her biri içinde bir şeyleri yazmak isteyen ama bu duyguyu nasıl kelimelere dökeceğini bilemeyen insanlardı.Bir gün, bir masal kitabım vesilesiyle unutulmaz bir an yaşadım. Küçük bir çocuk kitabımı eline aldı ve heyecanla annesine dönüp,
“Anne, sen de yazsana! Bak, abla nasıl yazmış, ne güzel!” dedi. Annesiyle göz göze geldiğimizde içten bir gülümseme paylaştık. O an, ona şöyle dedim: “Senin annen benden bile güzel yazar. Çünkü bak, ne kadar gözlemci ve kitap seven bir çocuk yetiştirmiş. Hatta şu an yaşadığımız bu anı bile bir masala çevirebiliriz. “Bir süre sonra, çocuk kitaplara dalmışken, annesi usulca yaklaşıp, “Gerçekten yazabilir miyim sizce?” diye sordu. Gülümsedim ve içtenlikle yanıtladım: “Elbette! Yazmak cesaret işidir. Denemek bile bir adımdır.” Ona hemen bana ulaşabileceğini, bu yolda destek olabileceğimi söyledim. O an, içi duygu dolu bir sessizlikle sardı bizi. Bazı şeyler yaşanırken hissedilir ama o hisleri kelimelere dökmek her zaman kolay olmaz. O gün belki de bir cümlemle bir hayalin tohumu atılmıştı.
Yazmak, hayata farklı bir pencereden bakmaktır. Bazen bir bakış, bazen bir anı, bazen de bir çocuğun sözü ilham olur. Kalem, duyguyu yakaladığında, tıpkı doğan bir bebek gibi gelişim başlar. Zamanla emekler, yürür, koşar… İyi bir yazar olmak ise, okuyucunun yüreğine dokunabilmekle ilgilidir. Kalemin ulaştığı her yürek, yazarı daha da olgunlaştırır. Okuyucu, kendini satırlarda bulduğunda, o yazının gerçek bir değeri olmuş olur. Yazarlık yolculuğunda gözlem yeteneği, yaşanmışlıkları harmanlamak ve en önemlisi okuma alışkanlığı vazgeçilmezdir. Okumak; kalemimizi besler, bakış açımızı genişletir. İlk yazılar belki eksik, belki dağınık olabilir. Ama zamanla herkes, kendi sesini, kendi anlatımını bulur. Yazmak; cesaret ettikçe gelişen, yazdıkça büyüyen bir yolculuktur. Bugün bir cümle, yarın bir paragraf…Bir bakmışız ki kitap hatta kitaplar ile yol almaktayız.
