Hayatın Dilinden

Sözler Köprü Kurar, Eylemler Yol Gösterir
Hayatta insanları sözler değil, davranışlar birleştirir.
Çünkü zihin, söylenenle yapılanın uyum bulduğu yerde huzur bulur.
Ve güven, en çok farkındalıkla atılan küçük adımlarda filizlenir. 
Zihin, söylenenle yapılan örtüştüğünde huzur bulur;
ama kelimelerle davranışlar çeliştiğinde, içimizde küçük bir sarsıntı olur.
Güven sessizce çekilir, yerini bir belirsizlik alır.
İnsanın iç sesi “Artık inanmıyorum” der.
Toplum olarak “söz”e büyük anlam yükleriz.
Ama bazen sadece konuşur, unuturuz.
Birine “Yanındayım” deriz ama o en çok ihtiyacı olduğunda aramayız.
Bir çocuğa “Seni seviyorum” deriz ama gözlerinin içine bakmadan söyleriz.
Bir çalışana “Emeğine saygım var” deriz ama bir teşekkür etmeyi ihmal ederiz.
Oysa söz, niyeti ifade eder; ama eylem, o niyeti yaşatır.
Mindfulness, yani bilinçli farkındalık, bize şunu öğretir:
“Sadece konuşurken değil, yaparken de farkında ol.”
Birine değer vermek, sadece “Önemsiyorum” demek değildir; onu gerçekten dinlemek, anlamaya çalışmak, o anda orada olabilmektir.
Farkındalık, sadece nefes almakta değil; sözü davranışa, niyeti eyleme dönüştürmekte gizlidir.
Kendini seven insan, sözüyle davranışı arasında köprü kurar.
Kendine dürüst olan, başkasına da dürüst olur.
Kendine değer veren, başkasına da güven verir.
Bu yüzden, hayatımıza doğru insanları çekmek dilemekle değil, kendi iç dünyamızı dönüştürmekle başlar.
Evren, sözlerimizi değil, enerjimizi duyar.
Bir çocuğun sevgisini, bir dostun güvenini, bir toplumun birliğini korumak istiyorsak; önce kendi iç sesimizi onarmalıyız.
Kendini sevmeyen, başkasını sevemez.
Kendine güvenmeyen, güven veremez.
Çünkü güven, kelimelerde değil; tutarlılığın sessizliğinde büyür.
Bugün hepimiz çok konuşuyoruz ama az hissediyoruz.
Oysa bazen bir bakış, bir tebessüm, bir küçük jest; bin kelimeden daha fazlasını anlatır.
Ve sonunda insanlar, bizi söylediklerimizle değil, onlara ne hissettirdiğimizle hatırlarlar.
Unutma kardeşim…
Sözler köprü kurar, ama o köprüyü ayakta tutan şey eylemlerdir.
İlişkilerde, dostlukta, toplumda- en çok hatırlanan şey, söylenenler değil; hissettirilenlerdir. 
Günün Farkındalık Notu:
Bugün birine “İyiyim” derken, gerçekten iyi olup olmadığını fark et.
Birine “Yanındayım” demeden önce, gerçekten yanında olabilir misin, kendine sor.
Çünkü farkında yaşanan her kelime, bir duayı gerçeğe dönüştürür.
Sizce?
Biz sözlerimizi mi yaşıyoruz, yoksa sadece söylüyor muyuz?..

Hayatın Dilinden